Kees-Jan Visser schrijft gedichten. Over het leven, de liefde en andere zaken. Hij deelt ze op het podium met het Dordtse gezelschap Dichtbeideklank, op Instagram en met de gasten van Caty’s.

als ik op mijn kop ga staan
mijn ogen open doe
is links rechts spontaan
hoofd barst van het bloed
 
zij bewandelt het plafond
als argeloze alpiniste
en de was op het balkon
het gras op het gazon
 
ze waaien vrolijk door
alsof ik de boel niet net
op zijn kop heb gezet
ontnuchterend is het

                              Voortvarend

                                                          gevels aan de Merwekade
                                                          schuiven traag voorbij
                                                          een baas en hond
                                                          kijken blaffend rond

                                                          er rennen renners
                                                          op gifgroene schoenen 
                                                          bootjes klampen
                                                          zich vast aan kades
                                                          op het bankje zitten
                                                          mensen te zoenen

                                                          achter geruite ramen
                                                          schuiven gordijnen dicht
                                                          na het grote hoofd
                                                          nog even zicht op Dordt
                                                          dan dooft dat licht

                                                          oevers worden wazig
                                                          dokken worden dozen
                                                          bomen staan als
                                                          schimmige spoken
                                                          mij gade te slaan

                                                          ze zien mij gaan
                                                          met het verleden
                                                          in mijn kielzog
                                                          schuim dat langzaam
                                                          oplost in de rivier
                                                          glimlachend drijf ik
                                                          weg van hier

in golven van rosé
duikt een gedachte op
slaat even en terloops
de spijker op zijn kop

zwemt zomaar voorbij
hoef alleen te grijpen
kom maar hier
jij bent voor mij en

vang je in woorden
zet je vast
op een lege lijn

je zou zomaar morgen
vergeten of nooit
gedacht kunnen zijn

                                   Liedje

                                                                   dit liedje is
                                                                   vanmorgen geschreven
                                                                   tussen koffie fruit
                                                                   en wentelteven

                                                                   het kwam synchroon
                                                                   met alles tot leven
                                                                   rolde moeiteloos
                                                                   de wijze wereld in

                                                                   twee slokken koffie
                                                                   misschien ook vier
                                                                   er floot nog een vogel
                                                                   en het stond op papier

Slootjespringen

dit slootje
kan ik hebben
het is niet
breder dan ik
lang ben
de koeien
kijken toe
met onbezorgde
of verbaasde
blik en ik
zet vastberaden
af vanaf
het gras
zie dan in
de lucht pas
mijn zelfoverschatting
druipend van
slootwater
het kroos op
mijn lippen
zeg ik de
koeien gedag
dag koeien
dag!