De rubriek Geblaat van Caty

Lees even mee:


 

27 december 2023
Extra 10% korting op code: TTMD10

Gratis hout hakken en meenemen

In onze rubriek Geblaat steken we de gek met de kleine dingen in het leven. Zoals Janus, die bij een mevrouw bomen gaat omzagen en het hout gratis mag meenemen.

'Hallo, wie is daar?'
'Janus hier, mevrouw. Ik heb vanmorgen gebeld voor het hout hakken. Waar moet ik zijn?'
'Ik doe de deur open, kom maar naar boven.'
'Dat gaat niet mevrouw, ik sta met mijn auto en aanhanger dubbel geparkeerd voor uw flat. Dus als u even zegt waar het is?'
'Hier boven moet je zijn.'
'Maar mijn kettingzaag ligt los in de aanhanger.'
'Die neem je mee.'

'Ah, Janus, daar ben je, kom binnen.'
'Mevrouw, ik kan mijn kettingzaag niet op de galerij laten liggen, stel je voor dat hij wordt gestolen.'
'Hij hoeft ook niet op de galerij te blijven liggen. Kom verder. Wel even je schoenen uitdoen, alsjeblieft.'

Janus, je voegt geen dingen toe aan het gesprek die ik nog niet weet

'Maar u woont driehoog.'
'Mijn beste man, denk je dat ik dat zelf niet weet? Ik zal voorgaan naar de woonkamer. Ja, de zaag gaat ook mee.'
'Ik snap er niks van. Ik sta hier in een flat.'
'Janus, je voegt geen dingen toe aan het gesprek die ik nog niet weet. Kijk, hier staat de boom die je kunt omzagen en het hout mag je gratis meenemen.'
'Dat is een kerstboom!'
'Ook dat weet ik al, Janus.'
'Maar op het kaartje in de Albert Heijn staat dat het om bomen op uw erf gaat. Ik ben nu in een flat en er is maar één boom en dat is uw kerstboom, dus er klopt helemaal niks van.'
'Het klopt als een bus. Zie je de kerststal naast de boom en al die houtsnippers er omheen? Jozef en Maria noemen dat in ieder geval een erf. En het is weliswaar één boom, maar hij is groot en telt voor twee. Dus zaag maar om.'
'Maar alle ballen hangen er nog in!'
'Als je die er eerst uit wilt halen, moet je zelf weten. Een boom is een boom, of er nu ballen in hangen of niet. Wel wil ik vragen om voorzichtig te zijn bij de kerststal. Misschien wil je de wijzen even binnen zetten naast de kribbe? Het is niet leuk om met z'n drieën uit het oosten te komen reizen om vervolgens een boom op je hoofd te krijgen, vind je ook niet? Koffie?'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


08 augustus 2023

De letter A

In onze rubriek Geblaat steken we de gek met de kleine dingen in het leven, vaak uit het leven van vroeger. Zoals dat van juffrouw Adriaanse, die bij haar vaste boekhandelaar A. Brinkman naar binnen stapt.

'Goedemiddag juffrouw Adriaanse.'
'Dag mijnheer Brinkman.'
'Kunt u vinden wat u zoekt, juffrouw? Ik zie dat u al geruime tijd bij de kast met leenboeken staat. Bent u op zoek naar een speciaal boek? Zal ik het trapje halen om iets van de bovenste plank te pakken, wellicht?'
'Niets van dit alles, mijnheer Brinkman. Ik heb gewacht tot er niemand meer in de winkel is. Ik wil namelijk iets afgeven, ziet u.'
'Dat kan, juffrouw. Waar gaat het om?'
'Kan ik rekenen op uw discretie, mijnheer Brinkman?'
'Maar natuurlijk, juffrouw Adriaanse. Discretie is 'my middle name', om maar eens met de Engelse literatuur te spreken.'
'Ik heb hier een brief. Franco met de letter A.'
'Aha.'
'Nee, A.'
'Ja, dat bedoel ik ook: A.'
'In de advertentie stond dat ik de brief franco onder de letter A bij u kan inleveren.'
'Dat klopt, dat klopt. Geeft u de brief maar hier.'
'Voordat ik hem inlever wil ik u iets vragen. Kent u het jongmens dat deze advertentie heeft geplaatst?'

De tekst gaat hieronder verder.


'Juffrouw Adriaanse, u begrijpt dat ik niet kan antwoorden op uw vraag.'
'Maar ís het iemand met een goed uiterlijk en een gezond lichaamsgestel zoals in de advertentie wordt beweerd?'
'Juffrouw, toe...'
'Laat ik het dan anders vragen...'
'Ik heb liever dat u niets meer vraagt, juffrouw.'
'Even nog. Denkt u dat ik in aanmerking kom wat betreft lieftalligheid, zoals in de advertentie wordt gewenst?'
'O ja, dat zeker. Twijfelt u daar alstublieft niet aan. Geeft u de brief maar hier. Lieftallig bent u zeker, dat hoeft het probleem niet te zijn.'
'Wat zou dan wel het probleem kunnen zijn, denkt u?'
'Kijkt u in deze lade, juffrouw. Hier liggen vierentwintig franco brieven onder de letter A, van even lieftallige dames zoals u. Bij zoveel belangstelling vermoed ik dat het jonge mens toch meer gaat letten op fortuin dan op lieftalligheid. Dus vertelt u eens, hoe is het met uw vermogen gesteld, juffrouw Adriaanse?'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


05 juli 2023

Nette jongeman zoekt kennismaking

In onze rubriek Geblaat steken we de gek met de kleine dingen in het leven, vaak uit het leven van vroeger. Zoals de reactie op deze contactadvertentie.

Waarde heer,

Middels dezen brief wenscht ondergeteekende te reflecteeren op Uw kennisgeving in den courant van hedenmiddag.

Vergeef mij mijn vrijpostigheid als ik schrijf dat Uw annonce mij eenigzins bevreemdt. Ten allereerste staat deze in den rubriekenlijst Diversen, door welke zaak Uw bericht bijkans aan mijn aandacht ontsnapte. Zou het niet beter zijn geweest Uw oproep te plaatsen onder Kennismaking of Huwelijk? Want dat is immersch Uw bedoeling, zo verwacht ik? Het spreekt nochtans in Uw voordeel als ik aanneem dat het hier een fout betreft die door de zetter van den courant is gemaakt. Desalniettemin bracht het vervolg van Uw verzoek mij in aangenamen verwarring, waardoor ik gezwind den pen oppakte om U te schrijven.

De tekst gaat hieronder verder.

U zoekt kennismaking met een net meisje of weduwe. Verder geeft U aan geen bezwaar te hebben tegen 2 of 6 kinderen. Uw grootmoedigheid ten aanzien van dit grote verschil in kindertal valt te prijzen. Ook Uw wensch aangaande den leeftijd van het meisje of weduwe van tusschen 25 en 35 jaar verbaascht mij aangenaam. Ik ben echter confuselijk bij den gedachte dat U misschien scherts maakt over dezen uitersten. Welnu, ik kan u meedeelen dat ik ruimschootsch aan uw wenschen voldoe. Ik ben namelijk een weduwe van slechts 18 jaar oud met 8 kinderen.

Omdat U belooft brieven met foto's op eerewoord terug te zenden voeg ik er 9 foto's bij, een foto van mijzelve en van ieder van mijn kinderen een foto apart. Hopende op een gunstig bericht Uwerzijde, verblijf ik in afwachting,

Marietje Smit

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


17 mei 2022

38 centimeter met lichaamsdelen

Ze had het kaartje snel in haar tas gestopt en deed er een halve dag over om moed te verzamelen om op te bellen. De kaart vermeldde een vaste telefoonlijn. Dat verraste haar, want vaak zag je bij dit soort advertenties een mobiel nummer. Ze wist niet zeker of deze wetenschap haar durf vergrootte. Na nog eens een paar keer diep zuchten, belde ze op.

'Met Hrrrprmmddrrr.'
'...'
'Hallo?'
'Ja, eh... heb ik het juiste nummer voor de eh... lichaamsdelen?'
'Wat zegt u?'
'U bent toch van de advertentie op het prikbord in de supermarkt?'
'Ik weet niet wat u bedoelt, mevrouw.'
'U heeft toch een boddie joeman annatommie te koop van achtendertig centimeter?'
'O, bedoelt u dat! Ja, dat klopt.'
'Ik ben even in de war want ik dacht dat ik een vrouw aan de lijn zou krijgen, zodoende verstond ik uw naam niet, meneer.'
'U spreekt met...'
'Heeft u hem nog?'
'Jazeker, ik kijk er nu naar.'
'O, eh... juist. Eh... o ja?'
'Zeker. Hij staat al een paar jaar op mijn bureau en...'
'Op uw bureau?'
'Ja, we hebben hem best intensief gebruikt.'
'We?'
'Na verloop van een paar jaar gaat hij toch een beetje verkleuren.'
'Sorry, maar ik geloof dat ik bij nader inzien...'
'Maar onze Human Harry is voor de rest nog prima, hoor.'
'Harry?'
'Ja haha, dat is een grapje van de assistentes. We hebben een nieuwe Harry gekocht die weer net iets moderner is en waar je de anatomie duidelijker bij kunt uitleggen.'
'Anatomie?'
'Anatomie, ja. In onze gezondheidspraktijk is het ons dagelijks werk om uit te leggen hoe het menselijk lichaam in elkaar zit.'
'O, wacht even. Het is dus een..., een...'
'Het is een klein anatomiemodel van de menselijke torso. Wat dacht u dan dat het was?'
'...'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


31 januari 2022

Gratis af te halen: mijn vrouw Els

De supermarktmanager trok een sprintje en haalde de man in die zojuist een kaartje op het advertentiebord had geplaatst.

'Mijnheer wacht even. Wacht!'
Hijgend van het hollen tikte de supermarktmanager op de schouder van de klant die even daarvoor de winkel had verlaten en nu de straat over wilde steken. Geërgerd draaide de man zich om. 'Wat is er? O wacht even, jij bent de bedrijfsleider van de Albert Heijn.'
'Supermarktmanager, ja.'
'Ben ik wat vergeten? Heb je m'n portemonnee gevonden?
'Was u die kwijt, dan?'
'Niet dat ik weet. Wacht even. Nee kijk, hier heb ik hem.'
'Gelukkig.'
'Zeker. Als u het niet erg vindt dan loop ik door. Zulk lekker weer is het nou ook weer niet en ik wil naar huis want het voetballen begint zo.'
'Ik wil het even met u hebben over uw kaartje op het advertentiebord in de winkel.'
'Ja, dat kan. Heeft u belangstelling?'
'Belangstelling? Ik?'
'Ja, waarom niet? Is mijn vrouw beneden je stand?'
'Eh, dat weet ik niet. Ik ken uw vrouw niet en dat hoeft ook niet want ik ben getrouwd.'
'Juist. Dan hebben we elkaar weinig meer te zeggen. Als u even opzij wil gaan, dan steek ik hier over.'
'Ik wil alleen maar even zeggen dat zo'n kaartje ophangen in mijn winkel echt niet kan.'
'Waarom niet?'
'Je kunt je vrouw niet verkopen via een advertentiebord.'
'Ik verkoop haar ook niet, ze is gratis af te halen. Beter zelfs, dus. Toch?'
'Nee, niet beter. Het gaat hier om een mens, niet om een oude uitgezakte driezitsbank.'
'Nou, zelfs die vergelijking...'
'Mijnheer, ik wil het er verder niet over hebben. Het is niet leuk, het is vrouwonvriendelijk, kwetsend en ik weet zeker dat niemand om dit kaartje moet lachen. De tijd is voorbij van seksistische moppen of grappen over schoonmoeders.'
'Schoonmoeders, schoonmoe... Daar zeg je zowat. Heeft u nog een extra kaartje?'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


02 november 2021

Het tafelkleed van Woninginrichting Dekkers op het Bagijnhof

Het is bijna sinterklaas en hij heeft nog geen enkel cadeautje. Plotseling ziet hij in het Dordrechtsch Nieuwsblad een advertentie. Op die zaterdagmiddag in 1957 hangt de sneeuw zwaar in de lucht. De klok op de schoorsteenmantel slaat vier uur. Het kan nog net. Snel trekt hij zijn jas aan en roept naar zijn vrouw in de keuken dat hij nog even uit moet.

'Goedemiddag mijnheer, kan ik u helpen?'
'Ik hoop het.'
'Gaat het goed met u, mijnheer? U ziet wat bleek.'
'Ik heb vlug gelopen want ik was bang dat ik niet op tijd zou zijn. Het is nog een heel eind lopen vanuit Wielwijk.'
'Ah, mijnheer woont in de nieuwbouw. Bevalt het u om daar te wonen?'
'Ja, ja. Mag ik misschien even zitten?'
'Zeker. We gaan wel straks sluiten, maar ik haal toch een stoel voor u. We verkopen bedden en banken, maar het zou natuurlijk raar zijn om u aan te bieden hier te gaan liggen.'
'Ja.'
'Dat was een grapje.'
'O ja.'
'Mijnheer is kennelijk niet in de stemming voor een grapje. Enfin, waarmee kan ik u helpen?'
'Ik kom voor de advertentie van die vierhonderd mannen die hun vrouwen blij kunnen maken.'
'Pardon?'
'U adverteert in het Dordrechtsch Nieuwsblad met een kleed waar u er kennelijk vierhonderd van heeft.'

De tekst gaat onder de advertentie verder.

'Ach zo. Mijnheer doelt op het pluchen tafelkleed. Ik wist even niet waar u het over had en was al bang dat dit gesprek een rare wending zou krijgen. Vooral omdat ik zelf heb aangeboden op een van onze bedden te gaan rusten, hahaha.'
'Hoe bedoelt u dat?'
'Ik bedoel het rusten op ons bed in relatie met die vierhonderd mannen die hun vrouw blij kunnen maken, hahaha.'
'Bed rusten? Man, ik wil geen bed, ik wil een kleed. Een tafelkleed van zuiver wol. Uit uw advertentie, begrijpt u?'
'Mijnheer is kennelijk nog steeds niet in de stemming voor een grapje. Ik geloof niet dat we elkaar goed begrijpen. Enfin, hier is het kleed in kwestie. Prachtige kwaliteit en ijzersterk. Daar zal moeder de vrouw heel blij mee zijn.'
'Mooi. Gaan ze hard?'
'Mijnheer, ze gaan heel hard.'
'Dan wilt u deze misschien oprollen en in een aardig Sint Nicolaaspapier verpakken?'
'Welzeker, mijnheer.'
'Vierhonderd mannen. Daar ben ik er nu ook een van.'
'Inderdaad, hahaha. Mijnheer kan een grapje kennelijk toch waarderen.'
'Voor hoeveel mannen heeft u nu nog een kleed over?'
'Voor driehonderdnegenennegentig.'
'U heeft gelijk. Ik denk dat we elkaar inderdaad niet goed begrijpen.'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.

Bovenste foto: De winkel van Woninginrichting Dekkers op het Bagijnhof. @Regionaal Archief Dordrecht


26 oktober 2021

Nassigoreng van Dronkert op de Vrieseweg

Een blik nassigoreng voor 79 cent. Iedere week stond er een advertentie van Dronkert in de Dordrechtsche Courant. Ze vond conservenblikken een geweldige nieuwigheid, wat een prachtige uitvinding! Iedere week probeerde ze een ander blik, maar van nassigoreng had ze nog nooit gehoord. Ze nam de twee uitgesleten treetjes van de kruidenierswinkel op de Vrieseweg en stapte de donkere zaak in vol schappen met levensmiddelen en comestibles.

'Goedemiddag mevrouw, waarmee kan ik u van dienst zijn?'
'Dag juffrouw, ik wilde eens zo'n blik proberen.'
'Wat voor blik zal het zijn, mevrouw? We hebben veel soorten busgroenten. Alles van de beste kwaliteit met veel groente en weinig water. Op deze planken staat de oogst in blik van dit jaar, hier staat het: 1927. Is het niet prachtig, zo van het land het blik in en straks bij mevrouw op tafel.'

De tekst gaat onder de advertentie verder.

'Ik dacht aan iets anders deze keer.'
'Iets anders, zegt u. Eens kijken, ik heb hier postelein, of tuinbonen. Houdt mevrouw daar misschien van?'
'Mijn man…'
'Ik weet al wat u wilt zeggen. Mannen gooien vaak roet in het eten, nietwaar? Niet in het echt natuurlijk, maar ze kunnen behoorlijk kieskeurig zijn. Wat denkt u van asperges? Het is wel niet de tijd van asperges, maar dat is het fijne van busgroenten: je kunt het eten wanneer je wilt.'

'Ik wilde eens die nassigoreng proberen.'
'Die wat?'
'Nassigerong of goreng of zoiets?'
'Ik geloof niet… O wacht, hier staan ze. Hoeveel blikken had mevrouw gewild?'
'Ik denk één, het is voor mijn man en mij.'
'Dat moet wel voldoende zijn, dunkt me.'
'Als ik mag vragen, juffrouw… wat is het?'

Heeft u het wel eens gegeten, die gerong of goreng?

'Wat is wat, mevrouw?'
'Nassigerong of goreng, wat is het?'
'Het is… eh… tja, het is Indisch. Ja, dat is het. Indisch eten.'
'Maar wat is Indisch eten? Heeft u het wel eens gegeten, die gerong of goreng?'
'Nee, nog niet. Maar ik ken genoeg klanten die het regelmatig eten en het heerlijk vinden.'
'Maar als ik het blik opendraai, wat vind ik er dan in? Groenten of vlees of allebei?'

'O, bedoelt u het zo? Er zit rijst in, mevrouw. Ik zal de beschrijving pakken, want die heeft de leverancier erbij gegeven voor het geval we er vragen over krijgen. Wacht, ik zoek het even voor u op. Kijk, hier staat het: nasi goreng. Nasi betekent rijst en goreng betekent gebakken. Het is dus gebakken rijst. Er zitten veel Indische kruiden door en ook kleine stukjes vlees.'

'Hm, rijst dus. Ik weet niet of mijn man die buitenissigheden op prijst stelt. Ik twijfel nog.'
'Als u twijfelt kunt u natuurlijk ook twee blikken nemen, voor het geval meneer niet houdt van Indisch eten.'
'Twee blikken?'
'Ja, één blik nassigoreng en één blik erwtensoep.'
'Wat een goed idee.'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.

Bovenste foto: De winkel van P. Dronkert, levensmiddelen, comestibles en kruidenierswaren aan de Vrieseweg in Dordrecht.


20 oktober 2021

'Kom je de jurk even binnen bekijken?'

Gedachteloos deed ze de boodschappen in haar tas. Het pizzabroodje, de fles witte wijn en de kaaszoutjes waren voor vanavond en de pot oploskoffie en het chocoladebroodje voor morgenochtend. Toen ze de winkelwagen wegzette, viel haar oog op de advertentie. Ze haalde het kaartje van het bord en belde het nummer. Een paar minuten later fietste ze de straat in en belde aan.

'Ik kom voor de trouwjurk.'
'Dat weet ik.'
'Hoe bedoel je?'
'Je ziet er erg trouwerig uit.'
'Huh?'
'Laat maar. Eens kijken, volgens mij moet hij je wel passen.'
'Dat wilde ik nog vragen. Er stond namelijk geen maat bij. Is het de trouwjurk van je vrouw?'
'Kom maar even binnen.'
'Is je vrouw ook thuis?'
'Die eh…, die komt wel.'
'Straks?'
'Kom nou maar even binnen.'
'Welke maat is het? Ik heb maat 38.'
'Dat is het. Maat 38.'

'Kan je hem niet even laten zien? Ik bedoel, dat ik dan niet naar binnen hoef te komen?'
'Wat is dat nou voor onzin. Ik ga toch niet met zo'n hele heisajurk en een sleep van heb ik jou daar in de deuropening staan?'
'Een sleep? Ik hoef geen sleep, laat dan maar.'
'Geen sleep, nee hij heeft geen sleep. Geen sleep.'
'En je zegt net…'
'Ik vergiste me. Nou, hoe zit het. Moet ik nog langer staan blauwbekken in die deuropening of kom je de jurk even binnen bekijken?'
'Kun je hem echt niet pakken? Ik zit met boodschappen in mijn fietstas en dan moet ik dat allemaal mee naar binnen…'
'Hoe wou je hem passen, dan? Hier in de voortuin?'
'Als je vrouw nou thuis was geweest…'
'Die is nu even niet thuis. Hoor eens, voor die vijfendertig euro blijf ik niet een uur in de deuropening staan, straks begint de herhaling van het Songfestival en dat wil ik zien.'
'Maar mijn boodschappen…'

Dacht je dat ik hem aan een haakje in de keuken had hangen?

'Laat die fiets nou maar staan. Kom binnen, hè, hè, eindelijk. Hier gaan we gelijk de trap op.'
'De trap op?'
'Ja, hij hangt boven natuurlijk. Of dacht je dat ik hem aan een haakje in de keuken had hangen? Je zult hem toch ook moeten passen. Nou vooruit, ga jij maar voorop, bang kwezeltje.'
'Wat een aparte slaapkamer met zo'n grote kastenwand en dan ook nog zo'n enorm bed.'
'Dat is een waterbed, heel fijn.'
'Dat geloof ik direct.'
'Het waterbed zal ik straks ook laten zien. Zit allemaal bij de prijs inbegrepen.'
'Hoe bedoel…'
'Kijk, als ik op deze wand druk dan floept zo de bar tevoorschijn. Eerst een drankje doen? Ik heb de lekkerste cocktails, zoeter dan zoet. Net als jij. Wat zal het zijn?'

'Niets. Ik hoef niets. Bij nader inzien…'
'Geen sprake van. Natuurlijk doen we eerst een drankje. Ik zou wel een heel slechte gastheer zijn als…'
'Water, doe dan maar water.'
'Nee, zo wordt het spel niet gespeeld. We nemen wel iets alcoholisch, dat maakt het allemaal net iets leuker.'
'Eh, wijn dan maar.'
'Dan moet ik naar beneden en daar heb ik geen zin in.'
'Ik heb wijn bij me. Er zit een fles in fietstas. Ik ben immers net bij Albert Heijn geweest.'
'Nee, ga nou niet weg.'
'Ik ben zo terug.'
'Dat is toch helemaal niet nodig?'
'Er zitten ook nog kaaszoutjes in mijn fietstas.'
'Nee, geen kaaszoutjes. Hallo, waar blijf je nou? Ik ga de bruiloftsjurk uit de kast halen. Kijk eens hoe mooi hij is. Hallo meisje! Waar ben je? Hallo!'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


11 oktober 2021

Nieuwe koekjes bij Broer in de Vriesestraat

De Dordtse Vriesestraat stond vroeger bekend als een echte 'slagersstraat', maar er waren ook meerdere bakkerszaken. Jarenlang was er onder andere banketbakker D. Broer gevestigd. Het zat in een Dickensiaans aandoend winkeltje dat altijd al een bakkerszaak was.

'Goedemorgen juffrouw.'
'Goedemorgen meneer.'
'Allereerst nog een gelukkig 1937. Mijn vrouw en ik hebben genoten van uw oliebollen. Normaal gesproken bakken we ze zelf, maar dit jaar kozen we maar eens voor het gemak.'
'Dat is fijn om te horen meneer, en voor u en uw vrouw ook een gelukkig nieuwjaar.'

De tekst gaat verder onder de advertentie.

'Ik ben er door mijn vrouw op uit gestuurd vanwege uw advertentie over de nieuwe koekjes.'
'Hoeveel had u willen hebben? Half pondje?'
'Die advertentie is me niet helemaal duidelijk, juffrouw. Ik wil wel zeker weten dat u en ik het over dezelfde koekjes hebben.'
'U bedoelt de gesorteerde koekjes uit de advertentie, neem ik aan. Half pondje?'
'Ik denk dat ik die inderdaad bedoel. Dat zijn dus niet de reclamekoekjes waar u in de advertentie ook over rept?'

'Nee, ik heb het over de nieuw gesorteerde koekjes. Kijkt u maar, deze zijn het. Half pondje?'
'Het moet me wel even van het hart dat de benamingen van uw koekjes niet erg duidelijk zijn. Er staat bijvoorbeeld: reclamekoekjes. Wat zijn dat nu eigenlijk? Zijn die altijd in de reclame? En de koekjes die ik wil heten: nieuw gesorteerd boterkoekje. Die zijn ook niet voor altijd nieuw, lijkt me. Erg onduidelijk, juffrouw. Waarom niet een half pond 'Vriesestraatjes' of noem ze desnoods 'Broertjes', naar de eigenaar.'

'Goed meneer, we noemen ze voortaan Broertjes of, nog beter, boterbroertjes. Half pondje boterbroertjes dan maar?'
'Dan moet u ze roomboterbroertjes noemen. Voor de volledigheid hahaha.'
'Pardon meneer, dat zou een leugen zijn. Het zijn geen roomboterkoekjes, maar boterkoekjes. Dus toch boterbroertjes. Half pondje?'
'Onsje.'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal of cursiefje in onze rubriek Geblaat.

Bovenste foto: de Vriesestraat in de jaren 1930. @ Regionaal Archief Dordrecht


05 oktober 2021

Grillworst met kaas

Ze kunnen wel van die kaartjes neerleggen bij Albert Heijn, maar als er niets is om het mee op te hangen, schiet het niet op natuurlijk. Onder het 'prikbord' was een plankje dat hij afzocht in de hoop iets van magneetjes te vinden.

'Sorry meneer, mag ik er ook even bij? Wacht, hier is een balpen. Ik wil ook even een kaartje schrijven, ziet u.'
'U ken schrijven wat u wil, maar er zijn geen doppies om je kaart mee op te hangen. Kijk, ik heb ook een kaartie gemaakt.'
'Wat zoekt u?'
'Grillworst. En niet zomaar grillworst, maar grillworst met kaas. Het is heel vaak op in deze Albert Heijn.'

De tekst gaat onder de advertentie verder.

'Grillworst met kaas? Wat vreemd dat u daar een kaartje voor schrijft. Waarom vraagt u het niet gewoon bij de vleeswarenafdeling?'
'Dat doe ik ook. Denk u nou echt dat u mij hiermee de tip van de dag geeft? Denk u dat ik zelf niet zo slim ben om dat te vragen bij de vleeswaren?'
'Sorry hoor, maar een kaartje ophangen om te vragen naar grillworst vind ik persoonlijk niet zo slim.'
'Ik vind het wel slim mevrouw. Want zo is de kans groter dat de supermarktmanager het ziet. Dat hij dan denkt: hé, hier is iemand die iedere dag zin heeft in grillworst met kaas. Ik zal er eens wat meer van bestellen.'

'Ik blijf het raar vinden. Bovendien is grillworst erg slecht voor de gezondheid. En kaas erin maakt het nóg calorierijker. Worst is waardeloos. Alle vlees overigens, hoewel ik betwijfel in hoeverre je van echt vlees kunt spreken bij grillworst. Het zal eerder bestaan uit slachtafval, lijkt me.'
'O wacht effe, mevrouw is zo'n vegapriester, zeker? Denk maar niet dat je mij kan bekeren. Ik zal grillworst met kaas blijven eten tot ik er bij neerval.'
'Dat zal niet lang duren.'

'Ik… ik…. Als je me kwaad wil hebben dan kan je me kwaad krijge! Wacht, hier zijn twee doppies. Ik hang mijn kaart op. Hier eentje… en hier nog een doppie. Twee doppies. Nu is er voor jouw kaartie geen doppie meer. Wat wilde je op jouw kaartie schrijven, eigenlijk? Vast een contactadvertentie met: veganistische zuurpruim zoekt wereldverbeteraar op geitenwollen sokken om samen bij de allesbrander te zitten. Sneu levend geen bezwaar.'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


28 september 2021

Maakt u de foto of ik?

Drie weken geleden viel zijn oog op een advertentie in de Dordrechtsche Courant waarin Fotohandel du Parant zijn nieuwe etalages aankondigde. Vanaf dat moment was het gedaan met de rust van Teunis Visser.

Iedere dag stond hij voor de etalage en keek naar de prachtige fototoestellen. Sommige hadden een indrukwekkende balg, maar er stond ook een enkele platencamera tussen. Teunis had echter oog voor één speciaal toestel dat op een plateautje stond en boven de andere toestellen uitstak. Een echte Leica. Iedere keer zuchtte hij diep als hij de camera zag.

De tekst gaat onder de advertentie verder.

Hij wilde de Leica zo graag hebben dat hij er 's nachts niet van kon slapen. Voor dag en dauw stond hij op en ging een uur eerder naar zijn werk dan normaal. Vanaf de Dubbeldamseweg, waar hij woonde, liep hij via de winkel van Du Parant naar zijn werk op de Spuiweg. Dat was een stukje om, maar als hij nou vroeg vertrok, dan had hij alle tijd om in de etalage kijken. Als hij van zijn werk naar huis ging, verliep het ritueel in omgekeerde volgorde. Dan was hij wel nerveuzer, want het zou kunnen dat de Leica was verkocht terwijl hij op zijn werk zat en het plateautje hem dan kaal aan zou staren.

De tekst gaat onder de foto verder.

De winkel van Du Parant. @ Regionaal Archief Dordrecht

Op een dag stond hij weer voor de etalage en kwam er iemand de winkel uit. 'Pardon mijnheer, ik zie u zo vaak voor de etalage staan, wilt u misschien binnen kijken?'
Teunis schrok hevig. Hij opende zijn mond, maar er kwamen geen woorden uit. Hoe zou hij tegen deze man kunnen zeggen dat hij nog nooit in zo'n deftige winkel was geweest? En bovendien was hij bang dat hij de Leica heel duur was. Hij had een spaarbankboekje met honderd gulden erop, maar zijn moeder had hem al als kind op het hart gedrukt voldoende geld te bewaren voor later. Hij wist niet precies wanneer 'later' zou zijn. Hij was nu bijna veertig jaar oud. Een man van middelbare leeftijd. Was het nu 'later' of duurde het nog even?

'Er is vanzelfsprekend geen verplichting,' zei de man vriendelijk en maakte een uitnodigend gebaar naar de open winkeldeur. Teunis stapte verlegen naar binnen. 'Zo dan,' zei de fotograaf hartelijk. 'Wat is het nu precies dat u steeds naar de etalage brengt?'

Een paar minuten later stond Teunis met de Leica in zijn handen en genoot. Mijnheer Du Parant kon er zo prachtig over vertellen. Kijk, als je op deze knop drukte, dan klapte de lens zo in het camerahuis. Is het geen wonder? Mijnheer zou het fototoestel met gemak kunnen meenemen in zijn binnenzak, merkte de fotograaf op. Had mijnheer een speciale bedoeling met het fototoestel? Misschien wilde hij buiten foto's maken van het natuurschoon of juist familieportretten binnen? Dat zou de zaak natuurlijk wel bemoeilijken, want dan moest mijnheer ook een flitsapparaat bedienen en daar was dit toestel niet zo geschikt voor.
'Buiten,' zei Teunis schor, terwijl hij als gebiologeerd naar de Leica bleef staren. Tegen niemand in het bijzonder vervolgde hij: 'Lena. Ik zou alleen maar foto's maken van Lena. En van mij. Van Lena en mij samen. In het park.'

De tekst gaat onder de foto verder.

De Singel. @ Regionaal Archief Dordrecht

Teunis schrok op uit zijn dromerijen toen mijnheer Du Parant zei: 'O, maar dat kan met deze Leica niet. Mijnheer zou dan een zogeheten zelfontspanner moeten hebben.'
'Een zelfontspanner?'
'Kijk, als mijnheer zelf ook op de foto wilt, wie gaat die foto dan maken? Dat moet dan een derde persoon zijn, begrijpt u?'
'Nee, geen derde persoon,' zei Teunis, krachtiger nu. 'Wat is de prijs van deze camera?'
Toen hij het bedrag hoorde, zette hij de Leica snel op de toonbank. Het was duidelijk dat zijn spaarbankboekje ver, ver tekort schoot en al zeker als er ook nog zo'n ontsnapper of ontspanner of hoe heet zo'n ding bij aangeschaft moest worden.

De fotograaf zag de teleurstelling op het gezicht van Teunis. 'Als het u te doen is om samen met uw vrouw op de foto…'
'Verloofde.'
'Neemt u mij niet kwalijk. Als u met uw verloofde gefotografeerd wilt worden, dan kan ik u natuurlijk zelf van dienst zijn. In de studio kan ik een prachtig portret maken van u en uw verloofde. U dient wel een afspraak te maken, want ik ben soms op pad om te fotograferen, ziet u.'

Teunis schuifelde naar de winkeldeur, zijn ogen nog gericht op de Leica die hij moest achterlaten. Wat had hij de camera graag in zijn bezit gehad. Wat zou Lena wel niet hebben gezegd? Ze had vast naar hem opgekeken, hem hebben beschouwd als…, als… als een man in bonis. Wat moest hij nu beginnen zonder camera? Dit was het object bij uitstek om het tussen hem en haar…
'Zegt u eens mijnheer, kan ik uw naam noteren in de agenda? U kunt dan thuis overleggen met uw verloofde of de datum u beiden schikt.'
Verschrikt opende Teunis de winkeldeur. 'Mijn verloofde…ja…' Hij stond nu in de deuropening, mompelde een groet en verdween haastig.
Voor het station op de Burgemeester de Raadtsingel stond hij stil, zijn hart ging als een razende tekeer. Lena en hij op de foto. O, als dat zou kunnen. Die du Parant dacht dat hij en Lena verloofd waren. Als hij toch maar eerst eens de moed had om haar aan te spreken.

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


21 september 2021

Alleen is maar alleen

Schichtig had ze om zich heen gekeken voordat ze het kaartje van het bord griste en in haar jaszak stopte. Niemand had het gezien. Een paar meter verderop tilde een vrouw een boodschappentas uit haar winkelwagen, een scholier bekeek zijn croissant voordat hij er zijn tanden inzette en het meisje bij de informatiebalie was in gesprek met een klant. De gewone dingen in de supermarkt.

Weer thuis had ze zich met een mok koffie en een verse berlinerbol aan de tafel gezet en begon in gedachten het kaartje te ontleden. Hij heet dus Bert. Een verzonnen naam of een echte? Ze hapte in de berlinerbol. Nee, het is vast zijn echte naam. Iemand die Bert heet gebruikt geen schuilnaam. Bert is gewoon Bert.

De tekst gaat onder de foto verder.

Bert had ook niet het handschrift van iemand die zo listig is een schuilnaam te gebruiken. Ze bestudeerde de tekst woord voor woord. Bert was vast geen neurowetenschapper of filosoof. Logisch, want iemand als Socrates zal geen contactadvertentie ophangen in Albert Heijn.

Er waren een paar dingen aan het kaartje die haar stoorden. Bert had een kruisje gezet bij Gevraagd. Waarom zou hij dat hebben gedaan? Is dat niet egoïstisch? Waarom niet gezellig een kruisje gezet bij Aangeboden? Dat zou een hele andere, meer genereuze invalshoek zijn geweest.

De tekst gaat onder de foto verder.

En waarom begon hij met het benoemen van zichzelf als 'leuke man'? Waarom niet de onderste regel bovenaan gezet? Dat zou toch een veel vriendelijker en uitnodigender zijn geweest? Dan zou er hebben gestaan: Alleen is maar alleen en daarom zou ik graag kennis maken met een leuke vrouw, bla bla bla. Zoiets.

Na de laatste hap van de berlinerbol likte ze haar vingers af. En dan die leeftijd. Zelf was ze vorige week vijftig geworden. Ze zat in de middenmoot van zijn wens. Hij had een verschil gespannen van vijftien jaar. Zijn 'leuke vrouw' mocht ook veertig zijn. Misschien was dat wel zijn diepste wens. Die Bert. Alleen is maar alleen, hè Bert?

De tekst gaat onder de foto verder.

Zelf had ze een paar langdurige relaties achter de rug. Je kon ze op de vingers van één hand tellen. Daarna had ze via een datingsite mannen ontmoet. Je kon ze op de vingers van drie handen tellen. Ervaring leerde dat ze altijd naar haar onderbewuste moest luisteren. Als haar in de eerste ontmoeting iets tegenstond in de ander: direct kappen. Voorgevoel moest je nooit wegdrukken en je moest al helemaal niet denken dat het wel anders zal worden. Dat wordt het niet.

Ze schonk nog eens koffie in en pakte het kaartje voor de zoveelste keer op. Bert was misschien toch niet de ware Bert. Aan de andere kant: ze was vijftig en kon zich niet meer veroorloven zo kieskeurig te zijn. Alleen is maar alleen, hè Bert?

Plotseling pakte ze haar telefoon, zuchtte een keer diep en belde het nummer. Vooruit, niet moeilijk doen. Ze rechtte haar rug, klaar voor een gezellig praatje. Bellen kan altijd, zei haar vriendin altijd onlogisch als ze iets niet wist. Alsof aan de andere kant van de lijn altijd het juiste antwoord lag, dacht ze spottend.

'Hallo?'
Ze haatte het als iemand de telefoon opnam en alleen maar hallo zei. Waarom niet: Goedemorgen met Bert Jansen, hallo met Bert Pietersen. Desnoods alleen maar: met Bert.
Ze rechtte haar rug verder. Alleen is maar alleen. 'Spreek ik met Bert?'
'Ja?'
Zijn antwoord klonk als een vraag. In een flits zag ze een diep ongelukkige man voor zich die de hele dag de televisie aan had en altijd op de bank zat waardoor één zitting was veranderd in een uitgesleten kuil. De woonkamer had nicotinekleurig behang en er stond een volle asbak op de beduimelde glazen salontafel met de Troskompas eronder.
Ze haalde weer diep adem en zei ouderwets: 'Sorry, verkeerd verbonden.'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


07 september 2021

De nieuwe collectie van Henri Beer op de Voorstraat

Ze liep met kittige pas over de Voorstraat. Haar lange mantel had een kraag van vossenbont en haar schoenen klikten op de stoep. Onder haar arm had ze een krant geklemd. Dat was een uitzonderlijk gezicht. Een man die met een krant onder de arm over straat ging, alla, maar een dame? Ze stopte bij de exclusieve herenmodezaak van Henri Beer. 'Hatter and Outfitter' stond er op een bord tussen de uitgestalde pakken en hoeden in de etalage. De winkelbel tingelde toen ze de zaak instapte.

'Mevrouw, waarmee kan ik u van dienst zijn?'
'Ik betwijfel of u mij van dienst kunt zijn mijnheer, kan ik uw meerdere spreken?'
'Het spijt mij zeer mevrouw, helaas ben ik de hele middag alleen in de winkel. Wellicht kunt u het ook met mij af? Sterker, ik ben ervan overtuigd dat ik u zeker kan helpen, mevrouw.'
'Vooruit dan maar. Het gaat om de advertentie in de Dordrechtsche Courant.'
'Ja mevrouw?'
'Heeft u deze opgesteld?'
'Ik ben bang van niet, mevrouw.'
'Weet u dan wel over welke advertentie ik het heb?'
'Eh…'
'Dat dacht ik wel. Welnu, ik zal het u laten zien. Kijk, hier staat de annonce over uw nieuwe collectie herenhoeden.'
'Ach, nu begrijp ik het. U wilt een nieuwe hoed bekijken, wellicht voor uw echtgenoot?'
'Nee, zeker niet. Daar gaat mijn klacht juist over. Kijkt u nog eens goed. Hier staat dat de beste gedachten, de geestigste ideeën tot stand komen onder een hoed uit uw nieuwe collectie. Die woorden zijn één grote leugen, mijnheer! Vorige week heeft mijn man zo'n hoed gekocht en er is niets bij hem veranderd. Helemaal niets!'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.


18 augustus 2021

De ene ziekte is de andere niet

In de supermarkt heeft hij zojuist het vraag en aanbod-kaartje ingevuld. Hij zocht een strategisch plekje uit op het bord en wachtte een volle vijf minuten of iemand de moeite nam om het te lezen. Een medewerkster kwam langs met in ieder hand een desinfectiedoekje. Ze vroeg hem of hij de winkel in wilde of niet, want hier blijven staan mag niet van het RIVM. Hij pakte een kar en liep de winkel in.

'Meneer de supermarktmanager, ik wil even zeggen dat er geen koffie in de pot zit en er staan ook geen koekjes bij.'

'Dat klopt meneer. Het is niet de bedoeling dat de mensen langer in de winkel blijven dan nodig is, vanwege het coronavirus, snapt u.'

'Dat kan wel zo zijn, maar je kunt toch gewoon met je bekertje doorlopen en ondertussen je boodschappen doen? Dan ben je niet langer in de winkel dan nodig is.'

'Het zou niet hygiënisch zijn, meneer. Er lopen hier medewerkers alles te desinfecteren en het kan natuurlijk niet zo zijn dat iedereen dan toch de koffiepot vastpakt, zichzelf inschenkt en ondertussen misschien de anderhalve meter afstand vergeet en gezellig met elkaar gaat staan kletsen.'

'Nou, daar wilde ik het juist eens met u over hebben. Ik heb namelijk net een kaartje opgehangen…'

'Dat heb ik gezien en gelezen, meneer. Als u het niet erg vindt, dan ga ik weer snel verder met mijn werkzaamheden. We staan hier bij de koffietafel namelijk ook een beetje in de weg, vind ik.'

'Koffietafel, koffietafel. Er is geen koffie te bekennen op de koffietafel. Ik ben al dat gezeur over die ziektes aan de koffietafel in deze winkel meer dan…'

'Dat heb ik op uw kaartje al gelezen, meneer. Als u het niet erg vindt, dan…'

Zelfs president Trump vindt dat

'De ene heeft een nog erger ziekte dan de ander. En maar tegen mekaar opbieden. Die heeft een zere grote teen, de andere heeft een geamputeerde voet. De ene heeft een zere vinger, de andere heeft zijn hand gebroken op zes plaatsen. En nou weer die corona. Weet u wat het is…'

'Raak me niet aan meneer! Ik moet u nu echt vragen om verder te gaan met uw boodschappen, anders moet ik iemand van de beveiliging…'

'Het is een fikse griep, dat is het. Zelfs president Trump vindt dat en dat is toch niet de eerste de beste.'

'Meneer…'

'En zoals altijd met een fikse griep, dan zeggen we tegen mekaar: 'het heerst'. Nou, dat is met dit virus ook. Mijn overgrootmoeder is overleden aan de Spaanse Griep, mijn tante is overleden aan de Mexicaanse griep en mijn vrouw…'

'Is uw vrouw overleden? Ach, het spijt…'

'Mijn vrouw leeft nog, meneer de supermarktmanager. Ze is niet ziek en hou nou toch eens op met over ziektes te praten aan de koffietafel. Ik heb dat kaartje niet voor niks opgehangen.'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in de rubriek Geblaat.